ნუ­მე­რო­ლო­გიაში არსებობს, გან­სა­კუთ­რე­ბულ ციფ­რები, რომელსაც "ჰე­გენ­მონ ციფ­რებს" უწო­დე­ბენ.

ამ­გვა­რი ციფ­რი სულ ორი არ­სე­ბობს - 11 და 22 . თუმ­ცა მათი ჰე­გე­მო­ნუ­რო­ბა, თა­ვად ბე­დის ციფ­რებ­ზე უპი­რა­ტე­სო­ბას კი არა, ამ ციფ­რებ­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი­სა და მოვ­ლე­ნე­ბის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლო­ბა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებს. საქ­მე იმა­შია, რომ ზე­მოთ ხსე­ნე­ბუ­ლი ციფ­რე­ბი სა­კუ­თარ თავ­ში უდი­დეს ენერ­გე­ტი­კას ატა­რე­ბენ. ამი­ტომ, ადა­მი­ა­ნის­თვის რო­მე­ლიც ზე­მოთ ხსე­ნე­ბუ­ლი ორი ციფ­რის გავ­ლე­ნა­შია მოქ­ცე­უ­ლი, აუ­ცი­ლე­ბე­ლია სწო­რად მარ­თოს სა­კუ­თა­რი ში­ნა­გა­ნი ენერ­გია, რათა და­ბა­დე­ბის ციფ­რის მა­გი­ამ მისი ცხოვ­რე­ბა ერთ დიდ ქა­ო­სად არ გა­და­აქ­ცი­ოს.

ადა­მი­ა­ნებს რო­მელ­თა და­ბა­დე­ბის ციფ­რებ­საც 11 ან 22 წარ­მო­ად­გენს, უნდა ახ­სოვ­დეს რომ თუ 1-დან 9 -მდე რი­ცხვე­ბი კა­ცობ­რი­ო­ბის მიერ დაგ­რო­ვი­ლი ენერ­გე­ტი­კუ­ლი პო­ტენ­ცი­ა­ლის მთელ სპექტრს აერ­თი­ა­ნებს, 11 და 22 უკვე ას­ტრა­ლუ­რი ენერ­გი­ის მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლია. ნუ­მე­რო­ლო­გე­ბი ამ ციფ­რებს "მზი­სა და მი­წის ციფ­რებს" უწო­დე­ბენ და მათ "ოს­ტა­ტის ნიშ­ნად" თვლი­ან.

მათ ვინც 11 რი­ცხვში და­ი­ბა­და ინ­ტუ­ი­ცი­უ­რო­ბა და ღრმა ქვეც­ნო­ბი­ე­რი გა­აჩ­ნი­ათ. ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი ად­ვი­ლად წყდე­ბი­ან მი­წი­ერ საზ­რუ­ნავს და ყო­ველ­თვის ინ­ტე­რეს­დე­ბი­ან არა­მი­წი­ე­რი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბით. მაგ­რამ. თუკი მათ მხო­ლოდ და მხო­ლოდ ყო­ველ­დღი­უ­რი რუ­ტი­ნუ­ლი ცხოვ­რე­ბით უწევთ ცხოვ­რე­ბა, ისი­ნი მალე იფი­ტე­ბი­ან და ჯან­მრთე­ლო­ბაც საგ­რძნობ­ლად უუ­ა­რეს­დე­ბათ. ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის ისეთ სფე­რო­ში მოღ­ვა­წე­ო­ბაა კარ­გი, სა­დაც სა­შუ­ა­ლე­ბა მი­ე­ცე­მათ სუ­ლი­ე­რად გა­ი­ზარ­დონ და სხვა­დას­ხვა ტი­პის ხალ­ხთან იქო­ნი­ონ კონ­ტაქ­ტი. ნუ­მე­რო­ლოგ­თა აზ­რით ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი ცას და მი­წას შო­რის ე.წ. "ფოს­ტა­ლი­ო­ნის" როლს ას­რუ­ლე­ბენ. სწო­რედ მათ შეს­წევთ ძალა, სურ­ვი­ლე­ბის ას­რუ­ლე­ბა­ში და­ეხ­მა­რონ სხვებს, რად­გან ადა­მი­ა­ნე­ბის გულ­ში არ­სე­ბუ­ლი ფა­რუ­ლი ოც­ნე­ბე­ბის მი­ტა­ნის უნა­რი გა­აჩ­ნი­ათ ზე­ცამ­დე.

რაც შე­ე­ხე­ბათ 22 რი­ცხვში და­ბა­დე­ბუ­ლებს, ეს ხალ­ხი პი­რი­ქით ზე­ცი­უ­რი სწავ­ლე­ბი­სა და კა­ნო­ნე­ბის და­სამ­კვიდ­რებ­ლად მო­დის ამ ქვე­ყა­ნა­ზე. გა­საკ­ვი­რი არ არის რა­ტომ გა­მო­დი­ან მათ­გან კარ­გი პე­და­გო­გე­ბი, ლი­დე­რე­ბი, პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი და მე­ცე­ნა­ტე­ბი. ამ ადა­მი­ა­ნებს აქვთ უნა­რი გზა აპოვ­ნი­ნონ თა­ვის­ზე სუსტ და ნაკ­ლე­ბად თა­მამ პი­როვ­ნე­ბებს. ამი­ტომ მათი შე­მარ­თე­ბა, ბრძო­ლი­სუ­ნა­რი­ა­ნო­ბა და ოპ­ტი­მიზ­მი ხში­რად ხდე­ბა გარ­შე­მო მყოფ­თათ­ვის სტი­მუ­ლის მიმ­ცე­მი და აქ­ტი­უ­რი ქმე­დე­ბე­ბის­კენ წა­მა­ქე­ზე­ბე­ლი ტრამ­პლი­ნი.