ბუდუ ზივზივაძის მშობლებმა ფეხბურთელის სპორტული კარიერის დასაწყისი გაიხსენეს და ის რთული გზა, რაც მძიმე პირობების გამო გამოიარეს.
„კვირაში 3-4 დღე ვარჯიშზე დამყავდა, ცალ ხელში შეშა მეკავა. გასახდელში "ფეჩი" იდგა. ამით თბებოდნენ გამოცვლისას. სანამ გასახდელი აშენდებოდა გარეთ ვიდექით ვარჯიშის დროს, ქარში, წვიმაში, თოვლში... არ შევუშალე ბავშვობის ოცნების ახდენაში ხელი, მაგრამ არ მიფიქრია, ასეთ პროფესიონალიზმამდე თუ მიაღწევდა.
საერთოდ არ შემიძლია მისი თამაშების ყურება. პენალტებზე გარეთ გავედი, ვერ ვუყურე... გავედი და ვლოცულობდი. მერე ხალხი რომ გამორბოდა, მათ ვკითხე, მოიგეს-მეთქი?" - აღნიშნა ბუდუს დედამ, რომელიც შვილის ყოველ თამაშზე ისე ნერვიულობს, როგორც მაშინ, ბუდუ რომ პირველად ნაკრების შემადგენლობაში გამოჩნდა.
„მამაჩემის სახელი დავარქვი ბუდუს, საერთოდ, ცხოვრებაში ყველა ადამიანის ვალია, მამას პატივი სცეს, თან როდესაც ის ახალგაზრდა გარდაიცვლება, რომ მისი სახელი გაგრძელდეს. ჩემმა შვილმა ეს სასწაულად გააკეთა. შეიძლება ვიღაცებს პრეტენზია ჰქონდეთ სახელების მოწონებაში, მაგრამ მთავარია, ადამიანი და მისი ცხოვრება. მამა იყო ადამიანი, რომელიც იმსახურებდა მისი სახელის გაგრძელებას.
18 წლის ვიყავი, მამა რომ დამეღუპა, ქუჩაში რომ გავდიოდი და სადმე ვიტყოდი, ვისი შვილი ვიყავი, ისეთი პატივით მხვდებოდნენ. დღეს გავდივარ და მეუბნებიან, ვაა, ბუდუს მამა ხარ, შენ შემოგევლე. კითხვა დავსვი, მე სად ვარ-მეთქი და ერთმა ძალიან ძვირფასმა ადამიანმა მითხრა, ცენტრში ყოფილხარ, შე დალოცვილოო“, - განაცხადა ბუდუს მამამ კახა ზივზივაძემ.